Abel Tasman

Woensdag, donderdag en vrijdag zijn Wim en ik er een paar dagen samen op uit getrokken. Woensdag ochtend vertrokken we richting Nelson. Na een  rit van 2  uur door een prachtig landschap waren we in Nelson. Daar even geluncht en rond gekeken.

Daarna reden we door naar Motueka. Dat werd een heftige rit. Door de bergen met bochten van 55 graden, 35 graden en zelfs 25 graden!  En dan ook nog smal. Wim vond  het prachtig, maar ik zat vaak met kromme tenen! In het gebied rond Motueka wordt heeel veel fruit geteelt, dus veel bomen met bloesem. Die avond sliepen we in Eden's Edge Lodge. Er lagen 5 huisjes naast elkaar in een hele grote tuin. Naast de receptie was een ruimte waar je 's avonds lekker kon zitten. Er was ook een keuken waar iedereen gebruik van  kon maken. 's Ochtends stond daar alles klaar en kon je zelf je ontbijt maken. 

Donderdag na het ontbijt reden we naar Kaiteriteri om de Split Apple Rock te zien. Het verhaal gaat dat deze rots 120 miljoen jaar geleden gedurende een ijs periode in tweeen is gesplitst. Het laatste stuk naar het strand liepen we naar beneden door een  soort oerbos. Heel mooi! Terug moesten we natuurlijk klimmen, dus boven gekomen moesten we wel even bijkomen.

Toen op weg naar Takaka. Een korte afstand, maar we hebben zeker 5 keer moeten stoppen wegens wegwerkzaamheden. Dan ligt er puin op de weg dat van de rotsen op de weg is gekomen of er is een stuk weg weggeslagen. Dan mogen de auto's om de beurt rijden. Het wordt allemaal heel goed geregeld. Iedereen houdt zich ook goed aan de snelheid. Als je 30 km mag rijden doet iedereen dat ook.

In Takaka sliepen we in Shady Rest B & B. Toen we er aankwamen dachten we: Hm, moeten we hier slapen? Maar van binnen van het zo mooi! De eigenaresse was een Engelse en dat kon je wel zien aan de inrichting van het huis. Ze was super aardig en deed alles om het naar onze zin te maken. Bij het ontbijt kwamen we een jong stel uit Nederland tegen. Zij waren aan een uitgestelde huwelijksreis bezig. Na het ontbijt reden we richting Pohara. We kwamen  als eerst langs het Abel Tasman memorial. Abel Tasman trad als 30 jarige in dienst van de Oostindische compagnie. In 1642 ging hij met de kleine driemasters, ds Heemskirk en de Zeehaen, voor anker in de Golden Bay.

Daarna op weg naar de Wainui falls. Na lang zoeken eindelijk gevonden! Het laatste stuk moesten we ook lopen (40 minuten). Toen hoorden we van mensen dat de watervallen afgesloten waren. We konden wel een klein sttukje lopen maar toen was het pad echt afgesloten. Een plaatselijke bewoner die toevallig voorbij kwam zei echter dat we makkelijk door konden lopen. Dus dat deden wij. Toen we echter bijna bij de watervallen waren was het pad echt weggeslagen! Echt balen! Maar we hebben wel mooie foto's kunnen maken.

In de middag zijn we weer richting Blenheim gereden met een tussenstop in Nelson. Om 19.00 uur waren we weer bij Jaco en Sandra. Zij gingen die avond uit eten met hun vrienden, Justin en Denise. En wij pasten  natuurlijk op Grace.

Zaterdag hebben we een rustdag gehouden en konden we gezellig klaverjassen,  hartenjagen en eenendertigen. 

's Avonds konden Jaco, Sandra en Wim hun hart ophalen. Sandra werkt op kantoor van een bedrijf dat kokkels vervoert  naar restaurants in Nieuw Zeeland, Australie en China. Sandra mag elke week 2 kg kokkels bestellen. (gratis). Dus dat werd smullen! Ik hield het bij een balletje gehakt. Haha!